کورکورانه یا ببخشید آقا ساعت چنده؟

داستانک‌ها و پاراگراف‌ها

-->

چهارشنبه، اردیبهشت ۰۹، ۱۳۸۸

نصایح یک دروغگو

اولین قدم در آب. آب تا زانوها. وقتی می­‌خوای یه چیزی رو شروع کنی، دستهاتو به هم گره کن و دعا بخون. که مبادا روزی اون چیز بشه طنابی دور گردنت و خفه ات کنه و ذرّه ذرّه بکشدت. عاشقِ اون چیز باش یا حداقل اداشو در بیار که از گزند دیگران در امان بمونی.
....
دومین قدم در آب. آب تا سینه. وقتی می‌خوای یه چیزی رو تموم کنی، مواظب زخم‌هاش باش که سر باز نکنند و خون قاطی نشه با آب. مواظبِ اشک‌ها باش که قاطی نشن با آب. متنفر باش که هر بار فکر کردن بهش کاردی نباشه که فرو می­‌ره تو پهلوت.
....
سومین قدم در آب. زیرِ آب. انعکاس خود در اطراف. انعکاسی با جای خفگی در گردن، پر از زخمِ باز شده، پر از اثرِ ضربه­‌ی کارد.
....
دروغ گفتم.

پنجشنبه، فروردین ۲۰، ۱۳۸۸

مخمصه

لباس‌ها در ماشین لباس‌شویی می‌چرخند. نارنجی، سیاه، سفید، آبی... لباس‌ها می‌چرخند، همچون چرخش زمین به دور محور خود و یا چرخش افکار درون سرم به دور محور ذهن. کمی بعد، قاب عکس، گلدون، نقش‌های روی کاغذ دیواری، لامپ آویزان از سقف و گربه‌ی همسایه که از لای در نیمه‌باز وارد خانه شده هم شروع به چرخیدن می‌کنند. چرخش نقش‌های روی کاغذ دیواری، گردابی درست کرده که تمام دیوار را می‌بلعد. گلدون به لامپ آویزان از سقف می‌خورد و هر دو می‌شکنند. قاب عکس از پنجره بیرون می‌افتد. گربه‌ی همسایه، معلق در هوا، در حال چرخیدن با چشمان براقش طوری من را نگاه می‌کند که انگار منتظر است تا از این مخمصه نجاتش دهم.

خیلی متاسفم جناب گربه‌ی همسایه. تقصیر خودتان بود که بی‌اجازه وارد منزل ما شدید. حالا هم کاری از دست من بر نمی‌آید. من باید پالتوام را بپوشم و بروم. خدانگهدار!